[Alice McIntosh]

Osłonięcie przez Alexa było ostatnim, co spodziewała się zobaczyć.
Przez chwilę widzi jedynie jego plecy – tych kilka sekund wystarcza, aby zaczęło do niej docierać, co właściwie się teraz dzieje.
Clyde z jakiegoś powodu jest w Hogwarcie. Myślała, że Hogwart dla osób takich jak on widnieje jako zwyczajna ruina i nie są w stanie do niego wejść. Alex stoi przed nią – nie dość, że go zobaczył, to jeszcze próbował ją osłonić przed tym, co mogłoby się stać.
Alex, z którym się pokłóciła i który znów miał na nią wyjebane przez ostatnie dni.
Teraz stoi przed nią, tak, jak stał pomiędzy chłopakami, którzy dotknęli ją w Hogsmeade.
Jemu też będzie chciał przyłożyć?
Wtedy nie próbowałaby wejść pomiędzy nich.
Ale…
Wychylając się nieznacznie w bok, dostrzega, że Clyde’a już nie ma. To, co leży przed Alexem, to małe, szamocące się w środku zawiniątko, które powoduje, że i on cofa się o parę kroków. Nie widziała dotąd, aby cokolwiek było w stanie ruszyć Alexa, stąd na jej czole powstaje znacząca zmarszczka. Trzymający ją strach paraliżuje łączenie kropek i dochodzenie do odpowiednich konkluzji, aż do momentu-
Znasz Riddikulusa?
To bogin.
Nigdy nie była w stanie zmierzyć się z boginem.
Clyde zawsze wyglądał dokładnie tak samo przerażająco. Na żywo, jak i w formie tego, co przybierał bogin.
— Nie. – Głos jest zachrypły i wciąż jeszcze drżący. Nie rozumie tego, co ma przed sobą Alex, ale nie ocenia. Być może wciąż za mocno trzyma ją szok. – Spieprzamy.
Krótkie rozporządzenie. Krótki chwyt za nadgarstek – zupełnie niekontrolowany. Chwyt wyślizgnął się szybko, przypominając bardziej muśnięcie dłoni, kiedy Alice zrobiła dokładny w tył zwrot.
Było późno, nie powinno ich tu być, a za nimi był bogin.
Nie będą w stanie wrócić szybko to wieży Gryffindoru, więc-
Więc w panice naciska pierwszą lepszą klamkę, która nie stawia oporu. Z bijącym sercem wbiega do środka, obracając się za siebie dopiero teraz. Dopiero teraz, w oddaleniu od niebezpieczeństwa i strachu, sprawdzała, czy Alex był za nią.