03-07-2025, 06:24 PM
Słysząc jej akcent Silas od razu rozpoznał, że dziewczyna nie pochodziła z Wielkiej Brytanii, a także angielski nie był jej pierwotnym językiem. Niestety jak na typowego przedstawiciela Stanów Zjednoczonych, całkowicie nie rozpoznawał skąd pochodziła. Był w tym przypadku ignorantem, lecz nie z własnej winy. Wcześniej nie miał styczności z kimś, kto mówił inaczej i nawet nie czuł potrzeby aby się tego uczyć, bo zawsze mógł się dogadać po angielsku. Być może to się zmieni, bo w końcu jest trzy i pół tysiąca mil od swojego kraju.
- Hm... rozumiem. - odpowiedział krótko, ponieważ zrozumiał, że dziewczyna także czeka na jakieś wyjaśnienia. Silas nie był typem człowieka, który w takich sytuacjach by się uniósł honorem i zrobiłby burdę, ponieważ chciał się dowiedzieć co się stało. Był spokojny i cierpliwy, ponieważ wiedział, że krzykiem nic nie osiągnie, a wręcz przeciwnie. Takie podejście mogłoby tylko zaszkodzić całemu procesowi.
Silas mniej więcej kojarzył uczniów, którzy byli "nowi" w tej szkole, chociaż tutaj skojarzył imię co twarzy tylko i wyłącznie z gazetki szkolnej, która miała kontakt z jego młodszym, przyszywanym bratem. Na szczęście Silas okazał się na tyle mało interesującą osobą, że nie został wymieniony jako jeden z przeniesionych uczniów. Nie zależało mu na rozgłosie, wręcz przeciwnie. Bał się być w centrum uwagi, bo ktoś mógłby odkryć jego wężoustość, zwłaszcza że ponad dwadzieścia lat temu czarnoksiężnik z tą umiejętnością terroryzował całą, brytyjską społecznością. Silas był pragmatykiem i wolał nie ryzykować, że przez ten pryzmat będą na niego spoglądać.
- Tak, też jestem nowy. Silas Silvershade, miło mi poznać. - powiedział z lekkim uśmiechem i wyciągnął w kierunku dziewczynę rękę do uściśnięcia. Gest ten był szeroko stosowany w Stanach, więc przyniósł to ze sobą. Nie znał się za bardzo na brytyjskim savoir-vivre więc wolał nie udawać kogoś kim nie był. Zawsze też przedstawiał się pełnym imieniem i nazwiskiem, a był na to prosty powód, może kiedyś natrafi na kogoś kto będzie znał jego nazwisko i to pomoże mu ze znalezieniem własnych korzeni. Akurat wątpił w to mocno, ale warto było próbować.
Jako, że razem teraz wyczekiwali na otwarcie skrzydła szpitalnego Silas postanowił dosiąść się do dziewczyny na boku fontanny. Był od niej wyższy co mogłoby być ciekawym obrazkiem dla stereotypowych osób, którzy widzieliby tylko dominacje wyższości Slytherinu nad Ravenclawem.
- Więc... - zaczął niepewnie. - Masz jakiś uraz, że czekasz na otwarcie skrzydła szpitalnego, czy masz tam kogoś ważnego? - zapytał się chcąc jakoś wywołać rozmowę. Milczenie w ciasnym pomieszczeniu mogłoby być bardziej krępujące w absolutnej ciszy.
- Hm... rozumiem. - odpowiedział krótko, ponieważ zrozumiał, że dziewczyna także czeka na jakieś wyjaśnienia. Silas nie był typem człowieka, który w takich sytuacjach by się uniósł honorem i zrobiłby burdę, ponieważ chciał się dowiedzieć co się stało. Był spokojny i cierpliwy, ponieważ wiedział, że krzykiem nic nie osiągnie, a wręcz przeciwnie. Takie podejście mogłoby tylko zaszkodzić całemu procesowi.
Silas mniej więcej kojarzył uczniów, którzy byli "nowi" w tej szkole, chociaż tutaj skojarzył imię co twarzy tylko i wyłącznie z gazetki szkolnej, która miała kontakt z jego młodszym, przyszywanym bratem. Na szczęście Silas okazał się na tyle mało interesującą osobą, że nie został wymieniony jako jeden z przeniesionych uczniów. Nie zależało mu na rozgłosie, wręcz przeciwnie. Bał się być w centrum uwagi, bo ktoś mógłby odkryć jego wężoustość, zwłaszcza że ponad dwadzieścia lat temu czarnoksiężnik z tą umiejętnością terroryzował całą, brytyjską społecznością. Silas był pragmatykiem i wolał nie ryzykować, że przez ten pryzmat będą na niego spoglądać.
- Tak, też jestem nowy. Silas Silvershade, miło mi poznać. - powiedział z lekkim uśmiechem i wyciągnął w kierunku dziewczynę rękę do uściśnięcia. Gest ten był szeroko stosowany w Stanach, więc przyniósł to ze sobą. Nie znał się za bardzo na brytyjskim savoir-vivre więc wolał nie udawać kogoś kim nie był. Zawsze też przedstawiał się pełnym imieniem i nazwiskiem, a był na to prosty powód, może kiedyś natrafi na kogoś kto będzie znał jego nazwisko i to pomoże mu ze znalezieniem własnych korzeni. Akurat wątpił w to mocno, ale warto było próbować.
Jako, że razem teraz wyczekiwali na otwarcie skrzydła szpitalnego Silas postanowił dosiąść się do dziewczyny na boku fontanny. Był od niej wyższy co mogłoby być ciekawym obrazkiem dla stereotypowych osób, którzy widzieliby tylko dominacje wyższości Slytherinu nad Ravenclawem.
- Więc... - zaczął niepewnie. - Masz jakiś uraz, że czekasz na otwarcie skrzydła szpitalnego, czy masz tam kogoś ważnego? - zapytał się chcąc jakoś wywołać rozmowę. Milczenie w ciasnym pomieszczeniu mogłoby być bardziej krępujące w absolutnej ciszy.