[Teddy Gilmore]

Jak co roku pierwszego września (przez ostatnie kilka lat), Teddy wkroczył na peron 9 i 3/4 dumnie i z entuzjazmem, za towarzystwo mając swoją siostrę bliźniaczkę i rodziców. Gilmore'owie, choć nie byli magiczną rodziną wyłączając Tadzia, nie mogliby odpuścić sobie okazji do pożegnania i narobienia wstydu jedynemu magicznemu członkowie rodziny. Co prawda była to dla nich nie lada wyprawa przez pół wyspy i Felicity przez to była nieobecna na swoim pierwszym dniu szkoły, ale rozłąka na kilka kolejnych miesięcy z największym słoneczkiem rodziny odsuwała wszystko inne na dalszy plan. A Teddy nigdy nie narzekał i również cieszył się ostatnimi momentami z najbliższymi przed kolejnym ciężkim rokiem nauki.
Jak zwykle siostra zachwycała się przejściem na magiczną część stacji kolejowej, mamie łezka kręciła się w oku, a ojciec z dumą poklepywał syna po ramieniu.
Można by pomyśleć, że trójka mugoli będzie się czuła nieco dziwnie i niezręcznie na peronie pełnym czarodziejów i czarownic, ale nic bardziej mylnego w przypadku Gilmore'ów - czuli się częścią tego świata właśnie za sprawą Tadzia, który nie tylko opowiedział im wszystko o Hogwarcie, co tylko wiedział, ale i nawet nie raz sprezentował im magiczne gadżety, zaprosił do domu przyjaciół ze szkoły, czy choćby nawysyłał tyle ruchomych fotografii, że mogliby sobie wytapetować ściany. I teraz, chociaż rozglądał się za swoimi znajomymi, to nie odchodził za daleko od bliźniaczki, która czule dokarmiała sówkę siedzącą w klatce.
Gdzieś w tym rozentuzjazmowanym tłumie dostrzegł dobrze sobie znane różowe włosy, trochę dalej najwyższego szukającego w historii Hogwartu - Kitty i Arthur, każde na swój sposób, wyróżniali się z tłumu. Uniósł nawet wysoko rękę, żeby zwrócić na siebie ich uwagę i postąpił krok w kierunku Puchonki, kiedy jakiś bezpański wózek zajechał mu drogę i potoczył się dalej nie zważając na to, czy kogoś rozjedzie. To pochwyciło jego uwagę na tyle, żeby podążyć wzrokiem za tym zjawiskiem. Bo co jeśli rozjedzie jakiegoś pierwszaka?!