[Romilly S. Burke]

Skrzywił się lekko na jej pytanie, zerkając na nią z odrobiną winy w oczach.
- Bo olewałem w wakacje i mam zaległości, wkurza się na mnie o to. Ale nie lubię portugalskiego. - Wzruszył znowu ramieniem. - Nie to żeby miał mi się przydać, może poza wprawianiem ludzi w zakłopotanie, bo kto na boga mówi po portugalsku? Też mi coś.
Oczywiście, podobno mieli dalekich krewnych w Portugalii, plus to (oczywiście) niezbyt powszechnie znany język, więc bardziej wartościowy i "będzie ważną korzyścią w przyszłej pracy". Tylko Romilly nie był w tym wszystkim przekonany do tego pomysłu, ale przecież to nie tak, że miał cokolwiek do gadania. Poza tym nie miał talentu do języków i musiał naprawdę dużo pracy wkładać w naukę tego jednego. I choć uczył się od lat i porozumieć się umiał, matka wymagała perfekcji.
- Wiesz, to jedna z tych moich wakacyjnych rozrywek. - posłał jej kwaśny uśmiech. - Zaraz obok zajęć tańca i innych pierdół. Co rodzina to tradycja, jak widzisz.