[Aspasia Avery]

Sądziła już, że Puchonka ją po prostu znowu bezczelnie oleje i sobie pójdzie. A jednak! Przynajmniej ta odrobina ciśnienia spadła i nie uzbroiła tykającej bomby. Jeszcze. Chociaż była już na granicy. Bo gdyby Saoirse przyszła do niej wcześniej pogadać, nie byłoby w ogóle tej sytuacji!
Uniosła brew, krzyżując ręce pod biustem i patrząc na nią z powątpiewaniem, kiedy wyglądała na zagubioną, jakby nie wiedziała, co się działo. No przecież doskonale wiedziała, to po co grała taką niedojdę!
Prychnęła z poirytowaniem.
— Wiesz co, naprawdę, mogłabyś sobie darować ten cały teatrzyk – stwierdziła lekceważąco i oparła się biodrem o barierkę, wzrok kierując gdziekolwiek indziej, byleby tylko nie patrzeć na twarz dziewczyny. – Minął już dobry tydzień odkąd przyjechałyśmy do Hogwartu, a moja podobno jedna z bliższych koleżanek nagle przestała zwracać na mnie uwagę, nie mówiąc już o jakimkolwiek cześć albo pocałuj mnie w dupę]. Wiesz, jeśli tak bardzo Ci przeszkadzałam w życiu, to mogłaś mi to od razu powiedzieć, zamiast mnie olewać i teraz udawać, że nic się nie stało albo nie wiesz, o co chodzi.
To było bezczelne! I że w ogóle musiała jej jeszcze tłumaczyć, co takiego się stało! No to jest po prostu śmieszne i poniżej wszelakiej krytyki!