[Nico Schuyler]

Oczywiście nie miał pojęcia, że Romilly'ego może trapić coś innego niż zwykle, ale gdyby tylko otrzymał jakąkolwiek podpowiedź, która nakierowałaby go na prawdę, zacząłby drążyć z zainteresowaniem! W końcu co takiego mogłoby się zmienić? U kogoś takiego? Nie chodziło nawet o to, że go nie lubił... Raczej uważał go za osobę, która jest przekonana o świetności swojej wypracowanej rutyny. Za swoje przeciwieństwo - a więc zero elastyczności i otwartości.
Uśmiechnął się lekko na jego odpowiedź, która jedynie utwierdzała go w przekonaniu, że w rzeczy samej, nic się nie zmieniło.
- Ale to nie był przytyk - odparł, podnosząc na niego wzrok. - To znaczy, nie tym razem.
Musiał to podkreślić. Wiele poprzednich razy i zapewne całe mnóstwo kolejnych podobne teksty były oraz będą przytykami!
- Mówię serio, że wiedziałem, więc póki los nie kazał mi się dowiedzieć... To chyba bardziej cię śledzę - wzruszył ramionami, wciąż przeglądając kamienie przy brzegu, szukając tych najbardziej odpowiednich. - To jak, przyszedłeś tu pobyć sam i odpocząć od ludzi?
Tuż po tym pytaniu ponownie podniósł na niego wzrok i posłał mu pogodny uśmiech, mówiący że za cholerę nie da mu spełnić tego drobnego pragnienia. Co prawda przyszedł tu tylko na chwilę, ale mógł przez tę chwilę się podroczyć.