[Aspasia Avery]

Mimo wszystko było coś zabawnego w tym, co mówił Aidan. W sensie w tej niezręczności, która zapanowała, gdy niby palnął jakieś głupstwo i ponoć nieprzyjemny przytyk na temat ucieczki zwierzaków. Aspasia wcale nie wzięła tego aż tak bardzo do siebie i machnęła tylko ręką. Cała ta sytuacja z ucieczką Effie co prawda ją irytowała i nieco zestresowała, ale chyba nie miała siły się tym wszystkim przejmować. W końcu to sowa. W końcu kiedyś wróci. A może znajdzie ją szybciej niż się spodziewa? Może sama wleci do przedziału? Opcjonalnie może poleciała do Argosa i brat ją ma. To by była najlepsza możliwość.
— Mam tylko nadzieję, że nie narobi jakiś głupot. Naprawdę nie mam ochoty na awanturowanie się z właścicielem jakiegoś innego zwierzaka, który akurat został jej kolacją. No ale… może poleciała do Argosa, może nawet się za bardzo nie zgubiła – stwierdziła, wzruszając ramionami.
W sumie bardzo chciałaby w to wierzyć.
Uśmiechnęła się lekko na jego komentarz. Z jednej strony miał rację. Kiepskie towarzystwo potrafiło doprowadzić do szewskiej pasji. Ale z drugiej…
— Dlatego dobrze, że mam dobrego kompana podróży – dodała, zerkając na Aidana.
Spojrzała również na alejkę, z której przed chwilą uciekli, a następnie wbiła wzrok w przeciwległą ścianę i westchnęła głęboko.
— Ten rok się jeszcze nie zaczął a już mnie dobija – mruknęła bardziej do siebie niż do niego.