[Aspasia Avery]

Uśmiechnęła się mimo wszystko. I gdy Dexter usiadł obok, chociaż zachowując odpowiednią odległość, i kiedy przyznał, że jednak go zaskoczyła. Poczuła się z tym… dobrze. Bo faktycznie chciała go zaskoczyć. Z jakiegoś nieznanego jej powodu jego opinia była dla niej bardzo ważna i sam fakt, że wyrażał się o niej pochlebnie, poprawiał jej beznadziejny dotąd humor.
Chyba mniej ucieszyło ją, kiedy postanowił przejść do sedna sprawy – ale, jakby nie spojrzał, właśnie po to się tutaj spotkali. Skinęła tylko grzecznie głową i sięgnęła do swojej torby, aby wyjąć swój nowiutki podręcznik do historii magii. I, można by powiedzieć, wręcz nietknięty. Aspasia otworzyła go chyba cały jeden raz na zajęciach i stwierdziła, że ją to przerasta.
— Jak wiesz, już same bunty goblinów mi nie szły zbyt sprawnie – westchnęła głęboko. – A teraz dodatkowo mają dojść wojny olbrzymów. Zacznijmy od tego, że nie rozumiem, po co, to nawet nie ma takiej opcji, żeby jakakolwiek konkretna data mi weszła do głowy. Ale wygląda na to, że będziemy przerabiali wszystko, co miało miejsce w XVIII i XIX wieku. A to oznacza coraz więcej dat i coraz więcej nauki…
Gdyby nie poczucie beznadziei, chyba znowu wpadłaby w drastyczną panikę. I już teraz była bardziej niż pewna, że w przyszłym roku już nie wybierze historii magii.