[Mistrz Gry]

Simon przecież dbał o komfort Katherine! Był gotów odpędzić niechcianych adoratorów, czy też prostaków, którzy rzucają się do kobiet z łapskami. Gdyby tylko udało mu się podejść nieco szybciej...
Oczywiście tyczyło się to wszystkich innych, nie jego. On był inny, jego relacja z Puchonką była inna i przede wszystkim, jeszcze nigdy nie ustaliła pomiędzy nimi jasnej granicy, czy nie stworzyła dystansu. Miał absolutne prawo wierzyć, że szło mu dobrze, prawda? Powoli, ale stabilnie... I żaden bezczelny dzieciak z wymiany mu tego nie zepsuje.
- W takim razie oby zrozumiał za pierwszym razem... - mruknął tonem, który stosunkowo jasno wskazywał na to, że jeśli tylko pewne informacje nie dotarły do chłopaka od razu, on chętnie podejmie się wypróbowania innych metod, aby tylko łatwiej żyło mu się w nowej szkole z poszanowaniem zasad w niej panujących. Zaczynając od zasady niemacania dziewcząt przy pierwszej możliwej okazji - w szczególności tych, które zostały już dostrzeżone przez kogoś innego. Zdawałoby się proste, prawda?
Z kolei na pytanie, które padło zaraz z ust Kitty, obdarzył ją uśmiechem. Czas na chwilę zapomnieć o tamtym incydencie i skupić się na dziewczynie!
- To zależy z kim uda mi się ją spędzić.
Sugestia była jasna. Chciał spędzić kolejne godziny w pociągu właśnie z nią!