[Aspasia Avery]

A potrzebna ci najwyższa ocena na przykład z takiej historii magii?
Nie. Aspasia nie musiała się nawet zastanawiać nad odpowiedzią, doskonale wiedziała, że jej, osobiście nie było potrzebne wielkie W na SUMach. Chciała ją zdać i mieć za sobą. I prawdopodobnie to zrobi – nie zamierzała wybierać tego przedmiotu na następne dwa lata. Jeśli to zrobi, będzie mogła nazwać siebie masochistką.
Tylko że tutaj nie chodziło tylko o nią…
— Mi nie. Ale są jeszcze moi rodzice. Oni oczekują, że będę miała możliwie najwyższe stopnie i że przyniosę w ten sposób rodzinie jakiś powód do dumy. Wiesz, na tych spotkaniach „w towarzystwie” jedną z rozrywek starych, znudzonych życiem ludzi jest licytowanie się, kto ma lepsze, zdolniejsze, ładniejsze czy lepiej wychowane dziecko – dodała z westchnięciem. Czasami czuła się jak małpa w klatce otoczona zgrają gapiów.
Ale jakoś martwienie się brakiem brata za rok do niej nie przemawiał… Za rok to już będzie panika, bo nawet go nie będzie w szkole! Do kogo przyjdzie z problemem, kiedy nie będzie wiedziała, co zrobić? Chyba się pomyliła i Aidan nie do końca rozumiał jej sytuację…
No ale się starał. Ciężko ją zrozumieć, kiedy nie jest się Aspasią.
— Nie o to chodzi. Argos od zawsze był jedyną stabilną rzeczą… czy też raczej osobą… w moim życiu. Na początku miałam tylko jego i rodziców, i tylko on potrafił mnie zrozumieć, nie musiałam się bać być przy nim słaba. A kiedy jego zabraknie… nie wiem, jak sobie z tym poradzę – dodała z cichym westchnieniem.