[Rati Kapoor]

Jego pytanie szczerze go zaskoczyło. Spodziewała się raczej dalszego rozmawiania na tematy kwiatów, a to… wydawało jej się teraz tak bardzo wyciągnięte z kontekstu, że kompletnie nie wiedziała, co powinna odpowiedzieć.
Czy tęskniła…?
Zerknęła na niego, kiedy dorzucił krótkie wyjaśnienie, skąd wzięło mu się to pytanie… i w sumie miał rację. Indie i ich kultura były dla niej bardzo ważne. Może kraj nie należał do najbogatszych i najszczęśliwszych, ale i tak – Rati nie mogła narzekać, przychodząc na świat w takiej rodzinie a nie innej. No a poza tym… zakochała się w tamtejszej kulturze i religii. Tam nawet dźwięk bębenka zdawał się nieść za sobą ogromną moc.
— Chyba tak… - stwierdziła cicho, chociaż nie było to dla niej łatwe. Na jej wargach nie było już uśmiechu, raczej odrobina… smutku? Coś na jego wzór. – Wiesz, ja… od urodzenia mieszkałam w Indiach. W bardzo dużym domu, z całą moją rodziną, ale nadal, mieszkałam w Indiach. Na co dzień spotykałam się z tamtejszą kulturą, religią, mentalnością i… przesiąkłam nią. Kochałam muzykę, kochałam ten taniec, ten klimat, cudowne, kolorowe święta. Tutaj też nie jest źle, w Indiach bardzo się też patrzy na kulturę Europy, tylko że… to nie jest to samo – dodała z cichym westchnięciem. – Mama uważała, że dobrym pomysłem będzie, jeśli pójdę do Hogwartu, tak jak ona się w nim uczyła. Moi rodzice przenieśli się co prawda do Wielkiej Brytanii, ale moi dziadkowie nadal są w Indiach. Wysyłają nam czasem niektóre rzeczy – powiedziała z lekkim uśmiechem. – Ja na przykład nie mogę się przyzwyczaić do obecnych kosmetyków. Mydełka, szampony, nawet pasty do zębów i szczotki są takie… zupełnie inne. Powiedziałabym nawet, że zupełnie naturalne. Więc mam ze sobą namiastkę tej kultury. Może to nie jest wiele, ale czasami mi pomaga.