[Harper Brooks]

Nie spodziewał się. Nie spodziewał się, że będzie o godzinie, którą sama zaproponowała, na spotkaniu, które musiała z nim odbyć i jasno sugerowała do tej pory, że chce mieć je z głowy jak najszybciej? Nawet nie próbowała powstrzymać przewrócenia oczami.
Szybko odsunęła się od niego o krok, licząc że nie spędzi jednak dnia tak blisko Cavingtona.
- Kiepsko to o tobie świadczy - skwitowała krótko, licząc, że to zamknie temat.
Następnie ruszyła wgłąb zamku wbrew jego propozycji i próbie... No właśnie, czego właściwie? Czym miała być ta poza? Oczywiście odpowiedź na nią była jedynie formalnością. Chyba nie sądził, że dobrowolnie będzie traciła czas na niego?
- Wiesz, możesz się zamknąć aż do momentu, kiedy będziesz miał do powiedzenia coś mądrego? - zaproponowała trochę imitując jego ton i rzucając mu niewinny, lekki uśmiech.
Zaraz po tym zdaniu odwróciła od niego wzrok i wzięła głębszy wdech, karcąc się przy tym w myślach. Nie powinna dać mu się tak prowokować... Powinna była prowadzić aż do sali w milczeniu, ewentualnie rzucać czasem jakimś "tak" lub "nie", ewentualnie "spierdalaj" - wedle potrzeby. Przecież jeśli dalej będzie odpowiadała na każdą z jego głupot, ktoś nie przeżyje tego popołudnia! I prawdopodobnie chodziło właśnie o Cavingtona, któremu wreszcie wybuchnie coś w ten głupi ryj.
Na szczęście nie mieli tak daleko do wybranej przez Harper sali, w której o tej porze powinni mieć spokój. Wszystko było dobrze zaplanowane, żeby przypadkiem nie musiała zrzucić Ślizgona ze schodów. Przecież do pierwszego piętra wcale nie zdenerwuje jej aż tak... Prawda?