[Yannis Fitzroy]

Faktycznie mieli. W zasadzie, Yannis coś kojarzył, że Lucas też nie miał matki, ale szczerze było to raczej coś "jak przez mgłę" i nie znał absolutnie żadnych szczegółów. Zresztą, raczej sam unikał na trzeźwo takich tematów, bo wiedział jak łatwo sam się nakręca i zaraz unosi się w emocjach odnośnie jego własnej sytuacji. Nie potrzebował tego, starczyło, że i tak poświęcał temu większość swojej energii, że żył w zasadzie tym "wypadkiem" i czuł bardzo mocno, że nikt go nie byłby w stanie zrozumieć. Że każdy, kto by znał całą historię, powiedziałby to samo, co jego brat i ojciec, że napyta sobie biedy i powinien odpuścić, przyjąć na klatę, że tak się stało jak się stało, bo "nic to i tak nie zmieni". Ale jego zdaniem nie mieli racji. Dla niego to wiele zmieniało i miał dość ciągłego tłumaczenia dlaczego.
Spojrzał na ich małe stanowisko kiedy Lucas na nie pokazał, wydając po tym ciche "oh!" radości kiedy ponownie zobaczył winogrona, o jakich zapomniał. Owocki! Więc zznowu zaczął wcinać zupełnie jak dziecko czekoladki.
- Ale nie jest złe, tylko chyba czasem dziwne. - Powiedział z pełną buzią, chociaż przynajmniej zakrył usta dłonią. Przełknął zaraz, choć już w dłoni miał kolejne kulki winogronowe.
- U mnie raczej chcą cię zmusić żebyś miał dobry czas, a jak nie masz, to musisz się zamknąć i przynajmniej się nie wychylać - wyjaśnił spokojnie, trochę z rozbawieniem zakrawającym na pożałowanie. Ale ta cała szopka była taka chujowa...
- Wydaje mi się, że poza samą wigilią, jest całkiem fajna magia. Chociaż wolę spacerować i po prostu doceniać wszystko sam ze sobą. Raz piłem taką gorącą herbatę z goździkami i pomarańczą, absolutnie najlepsza, kiedyś musimy iść. Nawet w zimę może w Hogsmeade będzie.
Już miał plan i się podjarał, gotów był teraz zaraz iść na grzany cydr, gdyby nie to, że było lato, byli pijani i nie było wyjścia do Hogsmeade. Wiele przeszkód... Ale kiedyś chętnie!
- Nie skąd! - Odparował od razu, wytykając go palcem, mimo że zaśmiał się od razu ze szczerym rozbawieniem. Zaraz jednak skinął głową. - No dobra, chyba że tak. Znaczy dostajesz coś innego niż zjeby.
Posłał mu wesoły, krótki uśmieszek łobuza, widać nie czując się z tym źle. Był zołzą, możliwe. No i dobra! Lucas trochę też był. Uniósł zato brwi w zaskoczeniu, nieznacznie odchylajac się w siadzie na wybuch Lucasa. Damn, musiało mocno to w nim siedzieć. W nim też siedziało, ale jakoś nie spodziewał się takiej reakcji i zaraz parsknął nieopanowanym śmiechem. Fakt, że po alkoholu był strasznie chichotliwy, może dlatego zamiast tylko parsknąć, nie mógł przestać się z niego zaśmiewać - nie prześmiewczo, serdecznie, ale naprawdę go to rozbawiło! Nie wiedział co dokładnie. Ale coś...
- Wow, you suffered much. - Zauważył ze śmiechem. Chciał zaszpanować winogronem, podrzucając go i próbując złapać w usta, ale to odbiło się od jego czoła i pokulało gdzieś na bok. Fail. Popatrzył za nim karcąco. - ... Anyways. - Spojrzał na Lucasa. - Tak, to nie był może najlepszy pomysł, na jaki wpadłem. Ale miał potencjał!