[Gemma Beckett]

- Na pewno nie, świat chciał żebyśmy spontanicznie rozegrały akt teatralny, a potem stworzyły całą sztukę. - Powiedziała z rozbawionym przekonaniem, na chwilę zatrzymując się w świecie imaginacji. W końcu też była trochę marzycielką, mimo że z reguły zdawała się bardzo przyziemna.
Cóż, faktycznie trafne pytanie zadała dziewczyna. Gemma uśmiechnęła się lekko do siebie. Cóż, wiedziała już mniej więcej kto jest na jej roku, więc nowa koleżanka mogła być starsza lub młodsza. Oczywiste zatem, że nie miały szansy się spotkać inaczej niż… Cóż, na przykład w ten abstrakcyjny sposób.
- Tak naprawdę pierwszy raz dziś śpiewałam tu tak otwarcie. A jeśli chodzi o spotkanie, jestem tu pierwszy rok, więc obawiam się, że nie miałyśmy szans się jakkolwiek poznać. Przyjechałam do Anglii na początku tych wakacji, wcześniej mieszkałam w Stanach. A ty? Od zawsze tu chodzisz?
No dobra, od zawsze brzmi dramatycznie, ale naturalnie chodziło jej o fakt nie zmieniania szkoły. Ona miała nadzieję nigdy nie zmieniać, a tu taki żarcik losu, niesamowicie nieśmieszny. Ale przynajmniej w tym wszystkim nie tylko śpiew okazał się ulgą w stresie i kryzysach Gemmy sprzed chwili.