[Aspasia Avery]

Uśmiechnęła się na krótką chwilę. Może nawet by się roześmiała, gdyby nie te wszystkie okoliczności…
— Nie, ale jeśli nic się nie zmieni, pewnie w końcu będę. A nie chciałabym być tak znana – mruknęła dość markotnie, podciągając kolana pod brodę i wbijając wzrok w dal.
Romilly nie miał zapewne pojęcia, o czym, a raczej o kim mówiła, ale to nie szkodziło. I tak musiała jakoś poradzić sobie z tym sama. Jak na razie, poza zamkiem czuła się dość bezpieczna. Miała mnóstwo miejsca, żeby uciec, jeśli nie gdzieś po błoniach, to chociażby do Zakazanego Lasu, czy… gdzieś tam z powrotem do zamku. W tym wszystkim nie pomyślała nawet, że może być stąd widoczna jak na dłoni.
Odwróciła głowę w stronę zamku, aby wybadać, jak bardzo widoczna by stamtąd była. Niestety, musiała przyznać Burke’owi rację – była i to dość bardzo. Samotna postać tuż przy brzegu jeziora… Faktycznie, bystrze sobie dobrała kryjówkę.
— Fakt, to nie jest za dobre miejsce. Ale jeszcze mnie tutaj nie znalazł, więc chyba nie jest też najgorsze – stwierdziła z cichym westchnieniem, ponownie spoglądając w stronę Romilly’ego. – A Ty? Ty przyszedłeś podziwiać dziką naturę?