[Aspasia Avery]

— Zrobiłabym to, gdyby mi dał taką możliwość – burknęła, chyba jeszcze bardziej zezłoszczona niż przed chwilą.
Bo naprawdę spróbowałaby mu opowiedzieć, dlaczego jest taka wściekła, gdyby tylko dał jej szansę! Ale on samego początku poczęstował ją głupimi żarcikami, które zadziałały na nią jedynie jak płachta na byka – no i dalej wszystko samo się potoczyło!
Wcale się też nie dziwiła, że Aidan nie ma większego pojęcia, o co chodzi w Ministerstwie – jej też w to nie wdrążali. Rodzina przygotowywała ją do roli piastunki domowego ogniska, nie do bizneswoman. To swoją drogą kolejna drażniąca ją sprawa – bo ona chciała się realizować, a nie siedzieć, rozkładać nogi i wypluwać z siebie kolejne dzieci. Okropne!
— Prawdopodobnie. O tym też się niczego nie dowiedziałam. Rodzice ze mną nie rozmawiają o takich rzeczach. Rozmawiają z Argosem, bo jest dziedzicem, będzie się tym zajmował i tak dalej.
Z tonu jej głosu można było wnioskować, że jest wręcz bardzo zadowolona, iż rodzice pomijają ją we wszystkich ważniejszych sprawach, bo urodziła się dziewczynką, a nie chłopcem, w dodatku pierworodnym.