[Alice McIntosh]

Jej uśmiech był tak szeroki, że bardzo się musiała powstrzymywać, żeby nie zacząć się śmiać jak mały, chory pojeb, kiedy Valerian wrócił wręcz w podskokach i zdawał raport Alexowi. Miała na tyle dobry humor, że nawet jego przytyk jej nie wkurwił!
— Jak już masz wprawę w całowaniu tyłków, to pocałuj też i mój – prychnęła ironicznie, bo oczywiście, że nie zamierzała mu się wystawiać i tak po prostu dawać! Mógł sobie pośnić senne marzenia o tym, że w ogóle ma zaszczyt musnąć ją paluszkiem, a co dopiero.
Popatrzyła na Alexa, który najwidoczniej bawił się świetnie i uznał zadanie za wystarczająco wykonane, aby nalać i Valerianowi trochę whisky. Trochę ją to wkurzyło, ale w sumie, niech ma, kretyn cholerny. Przynajmniej ona nie musiała się poniżać tak jak on.
Przez chwilę wahała się, czy wziąć od Alexa też i fajkę, ale postanowiła, że zapali z nim. Niech będzie. Jeszcze chwilę tu pobędzie, zanim spierdoli. Nadal nie miała ochoty tutaj przebywać, a tym bardziej bawić się w te durne wyzwania, ale okej, niech im będzie. Jeszcze chwilę poświęci.
Rozsiadła się nieco wygodniej na stoliku, wciągając na niego nogi i siadając po turecku. Złapała zapalniczkę pierwsza, odpalając sobie papierosa, a potem rzuciła nią w Valeriana, niby przez przypadek tak, żeby trafić mu w ten pusty łeb.
I tak by mu już nic nie zaszkodziło.