[Aspasia Avery]

Pokiwała tylko głową w zrozumieniu, odwracając wzrok z nutką niezręczności, że taki pomysł w ogóle przyszedł jej do głowy. Cóż, teraz już wiedziała, że wpadanie na takie myśli nie jest zbyt dobrym planem, i może nie skończyć się ani dobrze, ani przyjemnie. I przy okazji – że przełamywanie siebie samej w tym wypadku będzie bez sensu.
Jej kącik ust tylko lekko drgnął, kiedy stwierdził, że nie ma sprawy.
Nadal w sumie nie wiedziała, co takiego się stało, że Romilly zaczął się nią przejmować… i chyba nie miała odwagi spytać. Może jakaś traumatyczna sytuacja rodzinna, może coś się stało… A może pewnego dnia po prostu obudził się z myślą, że jego obecne życie jest do dupy. Aspasia kilka razy się w ten sposób budziła, ale jakoś nigdy nie próbowała pójść za tym dalej i faktycznie coś zmienić.
Sama przy okazji czuła się do dupy.
Westchnęła głęboko, wpatrując się w taflę jeziora. Ponownie zapanowała między nimi cisza. I może przeszkadzała jej odrobinę niż poprzednio, ale i tak uderzył ją sam fakt, że pomimo wielu podobieństwo, pomimo kilku wspólnych chwil, nadal nie mieli o czym rozmawiać. Tematy nie pojawiały się same… a podrzucony przez Romilly’ego temat nieco zabolał ją w zęby, bo zabrzmiał totalnie jak rozmowa o pogodzie.
Chociaż może nie powinna tak restrykcyjnie na to patrzeć. Zauważyła, że Ślizgon dzisiaj był jakiś… odrobinę nieobecny. Ale może taki miał dzień? Może akurat wpadł w melancholijny nastrój. Ona tak czasami miała…
Pokiwała tylko głową na potwierdzenie, że faktycznie, było tu całkiem przyjemnie, ale nie zamierzała ciągnąć rozmowy i rozmawiać o… kropelkach w jeziorze albo ułożeniu trawy na brzegu.
Zamiast tego, do głowy przyszło jej coś innego.
— Jutro jest wycieczka do Hogsmeade. Wybierasz się? – spytała, ponownie zwracając ku niemu wzrok.