[Philip Leighton]

Przewrócił oczami na kolejne oskarżenia. No dobrze, zwracał uwagę na jednego z nich dużo częściej niż na innych, ale przecież to nie oznaczało, że nie ma czasu dostrzec zachowania innych. W dodatku miał na ten temat pewne własne obserwacje.
- Wiem, ilu uczniów chodzi tam parami, czy w grupach - odparł dosyć szybko. - Za to strzelam, że samotnie i to tylko i wyłącznie na spacery wybiera się tam jeden.
Być może wcale tak nie było. Być może były osoby w zamku, których odprężały nocne, samotne spacerki po lesie... Ale Philip i tak był podejrzliwy.
- To ironia - wyjaśnił mu ponuro na jego insynuacje marzeń.
Cóż, zdawało mu się to oczywiste i podejrzewał, że Aaron za nim nadążał... Ale sprostowanie nie zaszkodzi. Tak żeby za bardzo nie wczuł się w zarzucanie mu przytulania drzew, jak nikt nie patrzył.
- Nie no, jasne, zapraszaj sobie kogo chcesz na szlaban, na pewno przyjdą tłumnie...
Przecież i tak nikogo by nie zaprosił... Prawda? To byłoby głupie, nie ma szans!
- Taki dreszczyk emocji? - spytał unosząc brwi i przechodząc wokół niego, przyglądając się zawartości kociołka z zastanowieniem. - Zależy, co właściwie nazywasz dreszczykiem emocji.