[Camden Everill]

Może efekt byłby lepszy, gdyby Camden wierzył jeszcze, że Hiro potrafi być tak słodkim chłopcem, jak mogłoby się wydawać z twarzy... Jednak tylko czekał na drugą część jego wypowiedzi, na którą jego stosunkowo neutralna mimika nie zmieniła się. Nawet nie zamierzał tego komentować. Po co? Żeby dać mu satysfakcję? O nie, nie da się sprowokować głupotami.
Westchnął, przekrzywiając głowę i mrugając parę razy, bo jednak dym nie był przyjemny. Następnie, jak gdyby nigdy nic, sięgnął po jego papierosa i zabrał mu go z ręki, by zaraz również się nim zaciągnąć. Skoro już i tak stał w tym dymie... Ale nie bawił się wcale w udawanie Gryfona, toteż dym wypuścił tuż nad jego głowę.
- Nie sądziłem, że o taki dotyk ci chodzi. Źle się do tego zabierasz, w takim razie.
No dobra, ale nadal mówił do dziecka... Rozwydrzonego, ale nadal dziecka. Co prawda może zbyt surowo oceniał różnicę wieku - przecież dwa lata to nie aż tak duża różnica, ale z jakiegoś powodu czuł, że może być pomiędzy nimi prawdziwa przepaść.
- Irytowałem cię jak jeszcze nie wpierdalałem się w twoje sprawy - odparł opuszczając rękę z papierosem. - Obaj wiemy, że będziemy na siebie wpadać tak czy inaczej. Obaj wiemy, że problem jest jednostronny. I co?
Nie wiedział czego oczekiwał... Chłopak nie zdawał się być typem osoby, z którą dało się dyskutować i jeszcze dojść na koniec do porozumienia. Ale próbował. I... Szczerze mówiąc przez wiek miał trochę taryfę ulgową. Cam zdążył odpuścić sobie parę złośliwości, które mogłyby być niestosowne. Jeszcze.