[Francis Caldwell]

Odsunęła się kilka kroków, tak żeby dobrze widzieć przestrzeń, na której już za chwilę pojawi się wiekopomny napis. Pokręciła głową na pierwszy pomysł Valeriana, chwytając różdżkę w zęby. Związała w kok włosy gumką, którą jeszcze chwilę temu miała na nadgarstku. W końcu nie chciała zabrudzić jakiegoś przypadkowego pasma narzędziem zbrodni. A raczej narzędziem nauczki.
Cokolwiek obraźliwego nie napisaliby na tej ścianie, Davies będzie wściekła. Ale i tak powinno być to coś lepszego niż wstęp do strasznej historii dla dzieci jak strzeż się. Kolejne pomysły w swej prostocie były zdecydowanie lepsze.
- Może zostawimy w takim razie trochę farby, żeby mogła poprawić błędy? - zaproponowała zgryźliwie. Byłby ubaw, gdyby pani prefekt rzeczywiście zaczęła poprawiać obrażający ją tekst. Oczywiście to wymagało zostawienia niezbyt dużej ilości, szkoda żeby zamalowała ich wysiłek.
- A może coś w stylu Na górze róże, na dole dziwki, jebana Davies wyrucha was w tyłki? - Nie można było nazwać Caldwell poetką, ale przynajmniej prawie się rymowało... A proste wierszyki zawsze łatwo zapadały w pamięć. Były jak chwytliwe bity. A początek był taki popularny! - O przezwisku zapomną, a to powinno ją dręczyć do końca roku. - A najlepiej przez długie lata. Niech ma za swoje.