[Milo Lee]

Miał wrażenie, że całe to spotkanie było jedną wielką pomyłką, a sam pojedynek wyglądał jak przepychanka przedszkolaków, które nie miały najmniejszego pojęcia o rzucaniu czarów. Przecież gdyby zobaczył to któryś z nauczycieli, z miejsca popełniłby samobójstwo stwierdzając, że nauczanie nie ma większego sensu.
-Kochane, że martwisz się o mój brzuszek, ale nie ma potrzeby - wywrócił oczami. Na litość Merlina, irytował go coraz bardziej i nic nie mógł na to poradzić. Nie chciał wdawać się w rozmowę (którą faktycznie prowokował), a jednak poddawał się każdej zaczepce, coraz mniej skupiając się na pojedynku, co można było zaobserwować w chwili, w której nie uchronił się przed posłanym w jego stronę zaklęciem.
Zacisnął dłoń gniewnie na różdżce narażając ją na złamanie. Jeszcze trochę i nie będzie miał czym czarować.
-Odezwał się ten, któremu zaklęcia wychodzą tak kurwa perfekcyjnie - odparował, patrząc na niego chłodno. Irracjonalnie pomyślał, że krzesło wspaniale prezentowałoby się na jego twarzy.
Z tego wszystkiego zaklęcie, które chciał rzucić, nie wyszło nawet w najmniejszym calu, przez co myśl o rzuceniu krzesłem w przeciwnika stała się znacznie intensywniejsza.

Obrona: 0
Atak: 0
PZ: 12/22