[Aspasia Avery]

Uśmiechnęła się pod nosem. Skąd ona to znała. Jej też by wystarczyło, gdyby ktoś zachowywał się zwyczajnie neutralnie. Zamiast tego czuła się wrogo i nieprzyjaźnie we własnej sypialni. W tym przypadku więc potrafiła zrozumieć, jak Aidan się czuł i poniekąd mu współczuła.
Na jego pytanie, spojrzała na niego lekko zdziwionym spojrzeniem.
— Zależy dla kogo. Dla mnie jest – westchnęła, choć powiedziałaby, że jest nawet gorzej, bo często na syczeniu się nie kończyło. Ale to nie jej wina, że jej rodzina jest wymordowana albo siedzi w Azkabanie, a Avery mają się dobrze! Najwidoczniej nie umieli się ukryć albo dostosować, cokolwiek, nie jej interes. Macavity najwidoczniej się tym bardzo przejmowała i nie mogła znieść miejsca, w którym znalazła się Aspasia.
W zasadzie, mogłaby jej lekką ręką oddać własnych rodziców. Interesowną matkę i ojca, który bardziej zajmował się zawsze dziedzicem oraz pracą. Po co jej taka rodzina? Do stawiania wymagań? Sama sobie potrafiła postawić je wystarczająco dobrze.
Skoro więc Aidan nie zamierzał nic kupować, dziewczyna udała się do kasy, a gdy już zapłaciła, odwróciła się do Krukona z pytaniem:
— To co, Trzy Miotły?