[Rati Kapoor]

Kiedy Nico skończył zbierać kwiaty i podszedł kilka kroków do niej, Rati odwróciła się i ruszyła powoli w drogę powrotną do zamku, ściskając w ramionach malutką lingę, wciąż jeszcze odrobinę mokrą, obklejoną kwiatkami z materiału.
Uśmiechnęła się na jego stwierdzenie.
— Moje też, chociaż z zupełnie innych przyczyn.
Z jakiegoś powodu lawendy zawsze były jej dość obojętne. Chyba nawet nie patrzyła na nie w odrębnej kategorii kwiatów, a spoglądała na całą tę polanę jako całość. A całość tworzyła piękny, fioletowy, może trochę fiołkowy dywan.
— W sensie, o miejscu mówię. Jest przepiękne, a w dodatku prawie zawsze, kiedy tutaj przychodzę, jest kompletnie cicho i pusto.
To był w zasadzie pierwszy taki raz, kiedy ktoś naruszył jej spokój i odrobinę wtrącił się w obrządki, ale to przecież nic nie szkodziło. Zdążyła zrobić to, co chciała, więc nawet nie była zła. A w dodatku odbyła całkiem miłą rozmowę.
— Lawendy ponoć mają działanie uspokajające – stwierdziła, co nawet było logiczne, zważywszy na plotki krążące o tym miejscu, jakoby intensywna woń tych kwiatów miała aż usypiać. – A bez chyba ma właściwości zdrowotne? Nawet nie wiem, ale kojarzę, że pięknie pachnie. Ma bardzo intensywną woń.