[Zofia Różańska]

Nienawidzi krzyku. I naprawdę szczerze się go boi.
Ale pracuje nad tym, jak i pracuje nad sobą. A że niejako rozumiała złość chłopaka, to nie uczuła urazy. W sumie, to nawet się do nie bała za bardzo.
Chyba go zdziwiła. Nie, ona na pewno go zdziwiła- widziała to po jego twarzy. Nawet ton głosu mu się zmienił.
Chyba...liczył na bójkę?
- Brzmisz na zaskoczonego. Albo zawiedzionego. Wiesz, jak chciałeś się o nią bić czy coś, to możemy zagrać w kciuki dla zasady. Ale, wolałabym wymianę - dodała z szerokim uśmiechem, ruszając trzymają salamandrą, bo mimo wszystko dalej jej nie wziął.
Tylko, co w zamian. Zośka, patrz jaki wybór!
Z jednej strony miała też salamandrę. Długiego pluszaka zmieniającego kolory. Dobrze by się do niego tuliło podczas snu.
Z drugiej jednak strony mamy pluszową akromantulę, pająka wielkości Chihuahuy. Wyglądał niemal jak żywy- bardzo efektowny. A do tego chodził za swoim właścicielem. Jak fajnie!
- Chętnie przygarnęłabym akromantulę, jeśli to nie problem - odpowiedziała ciszej, patrząc na pluszowego pająka.
Oh, the places we will go!