[Zofia Różańska]

Na jego słowa radośnie klasnęła w dłonie. Brakowało jej znajomości w Hogwarcie, a Pascal wydawał się miłym chłopakiem. Który, dodatkowo chciał nie tylko opowiedzieć jej o swojej ojczyźnie, ale chciał słuchać o jej!
Ma mu tyle do opowiedzenia, o lataniu na drzewach, o babci, o zwyczajach...
- Aż się nie mogę doczekać!- odpowiedziała radośnie, uśmiechając się szeroko- będę więc czekać na propozycję terminów, bo wydaje mi się, że możesz mieć trochę bardziej zajęty grafik niż ja- dodała, wzruszając ramionami.
Jej obecnie zaplanowane zajęcia ograniczały się do lekcji; reszta była spontaniczna i polegała głównie na zwiedzaniu szkoły- o ile próby niezgubienia się w Hogwarcie można tak nazwać.
Więc uznała, że dostosuje się do niego.
Była chyba nawet zaskoczona, że nie wydał się znudzony jej wywodem. A nawet wydawał się aktywnie słuchać! Dlatego, gdy zaproponował spotkanie, nie mogła się nie uśmiechnąć.
- Co prawda, dzień jeszcze młody, ale masz rację. Tak więc jutro przypadkowo mogę być tu znowu, być może, o 10? Kto wie?- odpowiedziała filuternie. Tak naprawdę mało będzie przypadkowości w tym przypadku, ale to chyba nic złego.