[Katherine Conners]

Nie tego spodziewała się po Arthurze, którego ręka wystrzeliła ku górze, by udzielić odpowiedzi. Może i nie wygłosił formułki na forum klasy, jednak sam fakt, że w ogóle podjął się wyzwania, szokował. Nie miała go za tchórza, co to, to nie. Zwyczajnie po prostu nie był nigdy specjalnie aktywny, zwłaszcza na zaklęciach.
-Czy ty nie masz przypadkiem jakichś znajomych u Krukonów? - zaśmiała się, chociaż była dumna z przyjaciela. Nigdy nikomu nie podcinała skrzydeł, a każde, nawet najmniejsze osiągnięcie osób, na których jej zależało, cieszyło.
-Czyli się od nas odwracasz? - westchnęła z teatralnym rozczarowaniem, kiedy dłoń drugiego chłopaka pozostała na miejscu. Postanowił nie pchać się tam, gdzie ona i Arczi.
Ostatecznie nauczycielka wyjaśniła im dalszą część zadania. Zdawała się być łatwiejsza, niż można było przypuszczać. Wszak rzucanie zaklęcia, które się znało i zapewne używało nie raz, nie było tak skomplikowane jak budowa rakiety.
Ustawiła się po odpowiedniej stronie i dobyła różdżki, by rzucić czas. Machnęła odpowiednio i koniec końców jej starania się opłaciły, bowiem wzmocniła wspólne zaklęcia.
Teraz jej przyjaciele z pewnością wezmą ją za kujonkę.

Pkty zaklęć: 6
Pkty skupienia: 4
K10: 9
Suma: 10