[Timothy Han]

Normalnie Timothy nie miał permanentnej wśścieklizny, tak w zasadzie. Bywał chłodny i raczej ironia była jego drugim imieniem niemalże, ale zachowywał się raczej ludzko i cywilizowanie. Jedynie czasem mu odwalało, na przykład dzisiaj, teraz, bo wszystko szło nie tak, obudził się już w chujowym nastroju, a teraz dodatkowo był zazdrosny i dopowiadał sobie tysiąc historii o tym, jak Jayson pewnie żartuje sobie z Rosemary z jego odchył, albo że traci przyjaciela, albo cokolwiek w sumie. Możliwe, że też wszystko na raz, bo i czemu nie? Zależało mu, zdecydowanie za bardzo najpewniej, i stresował się, że znowu stracą kontakt, tak jak po zerwaniu.
Acz przynajmniej miał autorefleksję, że faktycznie wtedy może trochę przegiął. Ale cała wina nie była jego!
Aż w pierwszej chwili nie wiedział co powiedzieć, bo z jednej strony, mógłby chłopaka znowu spróbować zgnoić i mu nagadać, z drugiej faktycznie nie o niego nawet chodziło i Tim nie planował nawet odbywać tej rozmowy. Z kolejnej, trochę mu dokręcił śrubę w dumie, że zjebał to zaklęcie pieprzone. Na chwilę zmrużył oczy, odwracając na sekundę wzrok z niemym "what", bardziej do siebie, po czym wrócił spojrzeniem do blondyna.
- Słuchaj, naprawdę nie mam ani dnia, ani humoru, ani nawet cierpliwości i chęci żeby się tłumaczyć albo prowadzić tą rozmowę. Poza tym coś poszło nie tak z zaklęciem, bo dobrze je rzuciłem, nie wiem o co-... - Urwał, bo się ogarnął, że zaczął się tłumaczyć sekundę po tym, jak powiedział, że tego nie będzie robił. Sapnął cicho z irytacją, przecierając twarz rękoma, by zaraz je złożone skierować jakby ku Laviemu. - Poza tym boks to lanie po mordach i dużo krwi, a raczej wolałbym składać ludzi do kupy, a nie ich rozkurwiać na kawałki.
W sumie nawet chyba Lavi nie oczekiwał odpowiedzi dotyczącej boksu, ale co tam. Przynajmniej próbował jakoś nad sobą panować i nie wydrzeć się na niego, że ma dać mu spokój. Choć on mu nie dał na zajęciach, hipokryzja się kłania.