[Timothy Han]

Absolutnie mu Lavi nie ułatwiał zadania. I tak nie mógł z siebie wydusić przeprosin czy nawet wyjaśnień sytuacji, a Krukon jeszcze cisnął go żeby wysłowił się szybciej. Ugh, frustracja. Fakt, że bywał dumny i po prostu nie przychodziło mu lekką ręką odstąpić od tej dumy chociaż na chwilę. Dlatego tylko tu był, że jednak miał w sobie pewne autorefleksje gdy przegiął mocno, a znał siebie dość by wiedzieć, że jak nic nie zrobi, to nie da mu to spokoju bardzo długo.
Zmarszczył lekko brwi, spoglądając na bombonierkę. No tak, w sumie to może faktycznie było... Dziwne. Ale skoro już uznał, że tak byłoby miło i teraz mu to dawał faktycznie, to nie zamierzał się wycofywać, trzeba było brnąć w tę decyzję. A tych raczej nie zmieniał za często, był dość uparty i zawzięty z natury.
- Gest pokoju? - Odetchnął. - Słuchaj, wiem, że nie masz powodu żeby teraz wierzyć w moje dobre intencje, ale naprawdę żałuję tego, jak się zachowałem. To było chujowe. - Zerknął na bombonierkę krótko i nieco pewniej wyciągnął ku niemu prezent. - Pomyślałem, że same przeprosiny to za mało, faktycznie, więc...
Nikle uniósł ramiona jakby w przedłużonym nieco wzruszeniu, okazując, że faktycznie po prostu taki miał pomysł na to, by się odkuć. Chociaż trochę, jeśli nie w pełni.