[Mistrz Gry]

29.10.2020

Podczas czwartkowych zajęć uczniowie VII roku przykładali się do rzucania nowopoznanego zaklęcia. Wydawałoby się, że na tym etapie nauki nie ma już miejsca na zbyt duże błędy, jednak uczniowie Hogwartu zawsze należeli do zdolnych - a przynajmniej wystarczająco, aby zaskakiwać profesorów za każdym razem, kiedy udawało się im uśpić ich cierpliwość iluzją swojej kompetencji. Oczywiście zasada ta nie dotyczyła wszystkich osób. Niektórzy z pewnością na pewno byli prawdziwie kompetentni i prawdopodobnie tylko dzięki nim nauczyciele nie postanowili uciec z zamku podpaliwszy uprzednio wszystkie materiały dydaktyczne, jakie okazały się bezsilne wobec bezmyślności.
Aurora, choć mogła mieć na sumieniu pomniejsze załamania części kadry szkoły magii i czarodziejstwa, przynosiła mimo wszystko więcej nadziei niż zmartwień. Może nie ze względu na swoje pomysły, wiedzione bogatą kreatywnością, ale jej umiejętności i predyspozycje z pewnością nie należały do części problemu.
Problemem był tamten uczeń w drugiej części sali, którego niestety nie udało się namierzyć po całym wydarzeniu, a z jakiegoś powodu nie chciał przyznać się do powalenia Aurory bliżej niezidentyfikowanym zaklęciem. Nie mogła wiedzieć, czy podpadła mu w jakiś sposób, jednak w rzeczywistości był to nietrafiony ruch różdżką, który nie tylko spowodował rzucenie błędnego zaklęcia, ale też skierowanie go ku niczego niespodziewającej się Puchonce. Na szczęście nie stało się nic poza chwilowym oszołomieniem. Przynajmniej tak zdawało się Aurorze w pierwszym momencie...

Wykonaj rzut kością d20.

Kliknij, jeśli wynik jest parzysty

Gdy wszyscy dookoła zauważyli efekt, byli pewni, że włosy Aurory stanęły w płomieniach. Nie pomyśleli o tym, że w rzeczywistości to one stały się ogniem i wcale nie krzywdziły tym swojej właścicielki. Kilka osób rzuciło się na pomoc, tylko po to, by zaraz uświadomić sobie, iż włosy były całkowicie nieszkodliwe dla samej Puchonki... W przeciwieństwie do nich samych. Komuś udało się nawet sparzyć w bezsilnych próbach ugaszenia małego pożaru.

Efekt utrzymuje się przez tydzień fabularny (w tym przynajmniej jeden wątek), lub dwa kolejne wątki fabularne (do wyboru). Płomieni nie da ugasić się wodą, ani znanymi zaklęciami. Choć ogień nie robi Aurorze krzywdy, każdy inny może się poparzyć, a łatwopalne materiały mogą zająć się ogniem.

Kliknij, jeśli wynik jest nieparzysty

Wszystkim, włącznie z Aurorą, wydawało się że mimo wszystko Puchonce nic się nie stało. Ktoś jednak zdecydował się zapytać się, czy aby na pewno. Aurora z kolei, ku własnemu zaskoczeniu, stwierdziła, że owszem, stało się. Nie miała najmeniejszego pojęcia, dlaczego, jednak wkrótce musiała przyzwyczaić się, że każda z jej odpowiedzi, była kłamstwem.

Efekt utrzymuje się przez jeden kolejny wątek fabularny i niestety jest on nie do obejścia - Aurora być może nie chce nawet kłamać, jednak bez względu na to, co mówi, komunikuje niewerbalnie, jak również pisze stanowi jedno wielkie kłamstwo, a ona sama nie rozumie, dlaczego decyduje się tak zachowywać.