[Bianca Sforza]

Odwzajemniła szeroki uśmiech Cavingtona. Cóż, może nie wyglądał na pieska w potrzasku, ale i tak czuła, że mogłaby mu jakoś pomóc. Tym bardziej, że – niebywałe! – Gryfonki wcale nie zdawały się zachwycone jego obecnością. Co poszło nie tak?
Może nieco zmarszczyła nosek, kiedy stwierdził, że przyjdzie do niej za chwilę i dopiero potem z nią porozmawia – ale ostatecznie zgodziła się. Po posłanym buziaku tym bardziej. Wolną ręką „złapała” niewidocznego buziaka, przygarnęła do siebie, a następnie posłała Ślizgonowi oczko, po czym odeszła w stronę stołów. Była pewna, że i tak ją znajdzie. A jak nie ją, to znajdzie alkohol.
Czyli w sumie ją też.
Postawiła przyniesione wino na stole wśród smakołyków. Zdawało jej się, że jeszcze nie wszystkie dotarły, bo wciąż było trochę miejsca – ale ostatecznie zadowoliła się czekoladową różdżką. Podgryzła ją odrobinę, zanim zatrzymała ją między zębami, aby nalać sobie wina. A co będzie czekała na rozkręcenie imprezy! Miała chęć i powód, żeby się napić, więc będzie piła. Nawet jeśli będzie wyglądała przy tym jak ostatnia desperatka lub nałogowa alkoholiczka.
Oparła się o stół i z kieliszkiem w jednej, czekoladową różdżką w drugiej, powiodła spojrzeniem po powoli narastającym tłumie uczniów. Może wśród niego wyłoni jakąś znajomą twarz, której będzie mogła polać. Miała taką nadzieję.